Næsta dag brosti sólin sínu breiðasta. Eftir morgunmat sótti Mislav mig og sýndi mér verksmiðjuna sem er staðsett suttan spöl frá Zagreb. Gamla verksmiðjan var inn í sjálfri Zabreb en fyrir nokkrum árum var húsnæðið selt og ný og fullkomin verksmiðja reist.
Ég fékk að hitta verksmiðjustjórann sem gaf sér góðan tíma í útskýra hvernig allt virkaði. Ef ég man rétt þá voru eitthvað í kringum 20 vefstólar í húsinu af mismunandi gerðum. Sumir voru bara notaðir til að vefa sérvéttur meðan aðrir gátu ofið allt að 3m breið efni. Flestir voru notaðir til að vefa dúka í breiddum frá 120-180cm.
Stærstu vefstólarnir geta verið með allt að 25.000 þræði í uppistöðunni og tekur því góðan tíma að þræða þá upp á nýtt. Og er þetta skýringin á því hvers vegna flest rúmfötin sem eru sérofin fyrir okkur eru með hvíta uppistöðu.
Dagurinn fór síðan í skoða munstrin sem til voru í verksmiðjunni og spjalla við Sonju vinkona mína sem var minn aðal kontakt. Um kvöldið bauð Mislav mér síðan á hokkíleik. En þar áttust við besta lið Zagreb og eitthvað lið frá Rússlandi. Virkilega skemmtileg upplifun og eina skiptið sem ég hef farið á svona leik.
Daginn eftir keyrði ég sömu leið til baka en þar sem ég hafði nægan tíma reyndi ég að finna kastala í Slóveníu sem var auglýstur á skilti við þjóðveginn. Það tókst ekki þrátt fyrir mikla leit. Í staðinn fann ég klaustur sem framleiðir vín og fleira stofnað árið 1403. Eftir stutta skoðunarferð hélt ég áfram til Þýskalands og þaðan heim með fangið fullt af minningum.
